Ortaçağ Skolastik Felsefe

12. William of Ockham (1285-1347) ve dönemcisi olan İngiliz felsefeciler arasında da, Ockham'ın düşüncesi geniş bir yelpazede sürdürüldü. Ockham, ki "Entia non sunt multiplicanda sine necessitate" (Tümelleri olmadan var olanları çok çekmeyi gerekmektedir) ifadesiyle bilinen bir nominalist olarak tanınır ve felsefenin yapısında daha önceki skolastik araştırmaların karmaşıklığını sıvdıran küçük ve temel bir düşünme arayan bir yaklaşıma dayanıyordu. Aşağıda Ockham'ın felsefi düşüncesi ile ilgili bazı konular detaylandırılmıştır:

• Nominalizm ve Tümeller Problemi: Ockham, tümelleri olmadan var olanları çok çekmeyi gerektirerek, metafizikçilerin sıfsız ve nesil olmayan entiteler üzerasındaki eşsizlik ve karmaşıklığı kritikleştirdi. Bu yaklaşim, metafiziksel varlıkların ve arabelerin bağımlı olduğunu savunan Ockhamistlerin mantıksal düşünmeyi destekledi.

• Akl ve İrade: Ockham, akla irade üzerince önceliği yer aldı. Aklın bileşen olduğunu ve çeşitli duyguların ve iradelerinin aydınlatacağını vurguladı. Bu, akla dayalı teolojilerin yapma konusunda önemli bir değişiklik sağladı.

• İlk ve İkinci Yönelim: Ockham, bilgiyi ve kavramsal anlayışı açısından farklı yönellere dikkat ettiğini belirtmiş. "İlk yönelim", genellikle kelime veya terimlerin ana deyimi ifadesine göre anlaşılan tanımdır, ikinciden ise bu ana deyim hakkındaki daha derin veya daha yalnızca bir yorum veya anlama sunar.

• Bilgi Teorisi ve Mantık Anlayışı: Ockham'ın bilgi teorisi, akıllı nesillerin veya inançların sürdürülebilir olduğunu savunur. Ayrıca, mantık anlayışı yol açar ki, doğru ve yanlış eğilimler arasındaki ilişkiyi analiz etmek için kullanabileceğimiz kurallar tanımlayabilir.

• Akılla Dayalı Teoloji: Ockham, akili inançların güvenilirdi ve bu durumun pozitiv teologi yerine açıklayıcı olduğunu savundu. Akıllı nesillerin veya inançların doğru olup olmadığı, varoluş salinitye karşı erken çağ felsefecileriyle argüyan Ockham, akıl inançlarının gözle sürdürülebilir olduğunu temettü etmiştir.

• Bilim ve Rasyon: Ockham'ın düşüncesi, bilimsel yaklaşımların ve rasyonculusun yapma konusunda önemli bir ilerleme olarak değerlendirilebilir. Bilimsel keşiflerin ve rasyonel düşüncelerin güvensiz olduğunu savunarak, Ockham yeni bir araştırma yöntemiyle bilimsel anayolu yol açmıştır.

Ockham'ın felsefi yaklaşımları, sonracaktır ve kendisini dahil olmak üzere diğer İngiliz Felsefecilerler (örneğin, Thomas Hobbes ve John Locke) tarafından değerlendirildi ve tüketildi. Aşağıdaki yapılar, Ockham'ın felsefi düşüncesine yapılan katkılar olarak göz at edilebilir:

• Empirizm: Ockham'ın akili inançların sürdürülebilir olduğunu savanmasa da, empirik düşüncede deneyim ve cilt biliminin temelini kabul ettiğini gösteriyor.

• Rasyonculuk: Ockham'ın yaklaşımları, rasyonculukun esastı bir anlamıyla hesaplanmış olabilir; aklın bilimsel soruları ele alabileceğini ve rasyonel cümlelerle süzebileceğini gösteriyor.

• Mantıksal Eğilim: Ockham'ın mantık anlayışı, eğilimlerin doğru ve yanlış olup olmadığını belirlemek için kullanabileceğimiz kurallar tanıdığı sürece, aynı zamanda mantık itibariyle düşünmeyi teşvik etmiştir.

Ockham'ın felsefi düşüncesi, açısından bir önemi taşıyan bir mimarinin veya yazarın işlerini değerlendiren bir standart olarak kabul edilir ve çağın daha sonra felsefi eğilimleri ve metodolojileri geliştirmek için etkileyici bir yönem oluşturmuştur.